เชื่อว่าคนที่ทานอาหารคลีนจัดๆ แบบปรุงจืดๆ เป็นเวลานาน มันต้องมีจุดที่เบื่อจนแทบไม่อยากจะกิน หรือเป็นจุดที่การกินมันไม่รื่นรมณ์อย่างที่เคย เบื่อไก่ กับ ไข่ต้มจืดๆ อยากจะปรุงซักหน่อยก็กลัวจะไม่คลีนตามตำรา เอาอย่างนี้บอกตรงนี้เลยว่า การปรุงรสถ้าไม่นับรวมรสหวาน จะเผ็ดหรือเค็มอีกนิดก็ไม่ผิดกติกานะ เพราะการที่เราปรุงรสเผ็ดกับรสเค็มบ้างในปริมาณที่ไม่ถึงขนาด แสบคอ มันทำได้ เพราะ เกลือมันไม่มีพลังงาน ไม่ได้ทำให้อ้วน ส่วนพริกก็เป็นผัก พลังงานมันน้อยนิดมากเมื่อเทียบกับการปรุงหวานๆ
ความเผ็ดร้อนที่พอเหมาะจากพริกสด จะช่วยให้ร่างกายสดชื่น กระปรี้กระเปร่าขึ้น เพราะสารที่มีชื่อว่า แคพไซซิน ที่เป็นสารหลักของสารในกลุ่มแคพไซซินอยด์(capsicinoids) ที่มีอยู่ในพริกนั้นเอง แถมยังมีงานวิจัยบางงานบอกว่าการทานเผ็ดจะช่วยให้อุณหภูมิในร่างกายเพิ่มขึ้น ทำให้การเผาผลาญพลังงานสูงขึ้นอีกต่างหาก แต่ยังไงก็พยายามอย่าปรุงให้เผ็ดนัก เพราะความเผ็ดร้อนก็เหมือนดาบสองคม อาจทำให้เกิดการระคายเคือง ปวดท้องแสบท้องได้
เรื่องความเค็มก็เช่นกัน ปรกติแล้ว องค์การอนามัยโลกเค้ากำหนดให้เราทานโซเดียมได้ไม่เกิน 2,300 mg ต่อคนต่อวัน หรือ เทียบเท่ากับเกลือเพียวๆ 1 ช้อนชา(เค็มแค่ไหนถามใจเธอดู) ถ้าเราไม่ได้ทานขนมกรุบกรอบเค็มๆ หรือ กินน้ำปลาครั้งละเป็นช้อนๆ ก็ไม่ต้องห่วงอะไร จะปรุงมื้อคลีนของเราให้มีรสชาติบ้างก็ช่วยให้ลดอาการเบื่ออาหารไปได้ แต่สิ่งที่มากับซอสปรุงรสต่างๆ นอกจากโซเดียมแล้ว มันคือ แป้ง น้ำตาล และ ผงชูรส ที่เป็นตัวช่วยชูรสให้ซอสหยดน้อยใส่อะไรก็อร่อย ทางที่ดี อ่านฉลากให้ถ้วนถี่ แล้วปรับใช้ให้พอเหมาะ ถ้าเป็นน้ำปลาให้เลือกที่ทำจากปลาแท้ๆ ไม่มีน้ำตาลไม่มีผงชูรสแฝง ถ้าเป็นซีอิ้วก็ให้ทำจากถั่วเหลือง ไม่ผสมแป้งสาลี และ ผงชูรส จะดีที่สุด
หากหารทานคลีนมากๆ แล้วมันทำให้ความสุขในชีวิตลดลง ก็ปรับลงมาเดินทางสายกลาง ไม่ตึงจนเครียด และไม่หย่อนจนขาดวินัย ถ้าหาจุดนั้นเจอ เราก็จะมีชีวิตที่สมดุล สุขภาพกายแข็งแรง และมีสุขภาพใจที่พร้อมจะขับเคลื่อนตัวเราให้ถึงจุดเป้าหมายที่วางไว้
